Faktoring

Alternatywą kredytu dla przedsiębiorców, którzy nie mają zdolności kredytowej, jest faktoring. To rozwiązanie również dla firm, którym zależy na utrzymaniu płynności finansowej. Faktoring jest procesem wykupu wierzytelności przez podmiot świadczący usługę. W faktoringu występują trzy podmioty: firma lub przedsiębiorca (faktorant), odbiorcy/kontrahenci (dłużnicy) oraz przedsiębiorstwo udzielające finansowania (faktor). Faktorant jest zbywcą wierzytelności, dłużnik kontrahentem, który jest zobowiązany do zapłaty na jego rzecz określonego świadczenia, a faktor to instytucja finansowa lub bank, która nabywa wierzytelność.

Prawna definicja faktoringu

Definicję faktoringu określa akt prawa międzynarodowego - konwencja z 28 maja 1988 roku zawarta w Ottawie. Zgodnie z nią, faktoring jest umową między przedsiębiorcą a instytucją finansową, na której podstawie przedsiębiorca ten przenosi na podmiot świadczący usługę faktoringu własność wierzytelności wynikających ze sprzedaży produktów lub usług. Według polskiego prawa umowa faktoringowa jest umową nienazwaną. Można ją zawrzeć na podstawie swobody umów z art. 353 Kodeksu cywilnego.

Istota faktoringu

Istotą faktoringu jest zatem wykup przez instytucję finansową faktur o odroczonym terminie płatności, która została wystawiona kontrahentowi przez dane przedsiębiorstwo. Usługa faktoringu może obejmować również odzyskiwanie należności w przypadku, gdy kontrahent nie ureguluje na czas wystawionej faktury. Faktor kupuje wierzytelności, zajmuje się ich finansowaniem oraz zarządzaniem. Za świadczone usługi faktoringowe pobierane jest wynagrodzenie, zazwyczaj w postaci prowizji. Najczęściej zależne od wartości faktury. Koszty faktoringu zasadniczo ponosi przedsiębiorca, a zalicza się do nich: prowizję, opłatę aranżacyjną, opłatę od monitów itp.

Procedura faktoringu na przykładzie

Najlepszym wyjaśnieniem tego, co to jest faktoring, jest przykład konkretnego mechanizmu krok po kroku:

1. Wystawienie kontrahentowi faktury przez przedsiębiorcę za sprzedane produkty lub zrealizowane usługi.
2. Przekazanie faktury do faktora.
3. Weryfikacja faktury i kontrahenta przez faktora.
4. Przekazanie środków przez faktora na konto przedsiębiorcy. Jest to tzw. zaliczka, która zazwyczaj wynosi od 50 do 90% wartości brutto faktury.
5. Opłacenie przez kontrahenta faktury w wyznaczonym terminie (środki trafiają na konto faktora).
6. Faktor wypłaca resztę środków przedsiębiorcy oraz pobiera swoją prowizję.

W ramach takiej działalności występuje również faktoring odwrotny (lub odwrócony), który polega na nabyciu wierzytelności na wniosek nabywcy, a nie przedsiębiorcy, który świadczy usługi bądź sprzedaje produkty.

Czy faktoring to dobre rozwiązanie?

Wśród zalet faktoringu wyróżnia się poprawę płynności finansowej, a także dostępność dla mniejszych firm, które nie mają zdolności kredytowej. Faktor przejmuje ryzyko niewypłacalności dłużnika. Proces faktoringu nie obciąża budżetu przedsiębiorcy tak, jak kredyt obrotowy czy pożyczka. Faktoring jest dobrym rozwiązaniem, gdy poszukuje się zewnętrznych źródeł finansowania swojego przedsiębiorstwa. Dzięki niemu można zabezpieczyć się przed niewypłacalnymi kontrahentami i utrzymać płynność finansową przedsiębiorstwa.